Roleplay Gerçekçiliği, Karakter Yapıları ve Kültürler HK. Beyin Fırtınası

[Manifesto]

Herkese selam. Bir süredir  bazı birlik ve rehber forumlarında dönen tartışmalarla beraber bazı karşı kutupların bu konuda atıştığını gördüm, bir rehber konusuna yorum atmıştım ama biraz daha detaylandırarak buraya da taşımak istedim, siz de bu konuda fikir verebilirsiniz, üzerine tartışalım.

 

Blood Çete kültürü argesinde bir alıntı;

Alıntı

 

Yorumları biraz inceledim ve bu konudaki inanılmaz büyük yanılgı şu, "gerçekçilik" algısına kasmaktan aslında gerçek pencereden bakmayı unutmuş çoğu kişi. 

Bir karakterin hata yapması, bir polisin in-game saçmalaması, bir mafyanın bile isteye lades olması, ita-ame yasalarında "uyuşturucudan uzak dur" denmesine rağmen tüm ita-ame kült filmlerinde patron karakterlerin dahi başını uyuşturucudan kaldıramaması, zaten bu filmlerin/kültürün/konseptin "gerçekçi" yansıtılmasından dolayıdır.

 

Biraz daha açacak olursam, günümüzde "modern" çete adını verdiğimiz tüm örgütler de, aynı Türkiye'deki çetecilik/mafyacılık gibi "özentilikten"  ibaret yaşanır. Türkiye'de baygaralara özenip baygara editleriyle gezen, 16-17 yaşında beline tabanca takıp "Daltonlar" diye sağda solda slogan atan tipler ne kadar "kültür" kasıyor mesela? Sizin şu SAMP/GTA5 ortamındaki "çete/bloods" kültürünüz, ABD'de compton'da kırmızı bandanayla gezen adamdan 100 kat fazladır emin olun.

 

Oradaki çetecilerin %90'ının bu kastığınız mevzular zerre umrunda değil. Hatta karşısına bunlarla çıksan muhtemelen tokatlanır dayak yersin, adam sigarasını içer sokakta takılmaya devam eder. Bu rol eğlenceli olmakla birlikte, karakterleri hayatınızdaki real halinizle (pc başında oturan 26 yaşındaki kültürlü/birikimli/araştırmayı seven Ahmet veya her kimsen) rol model almamalısın zaten. Bu adamlar senin sıradan bir Roman mahallendeki kötü gözle bakacağın insandan bile daha aşağı seviyede bir "cehalet" seviyesine sahip. 

 

Haliyle, bu kültürü yaratmaya çalıştığımız karakterlerin tamamı "ÖZENTİ" tiplerdir. Bloods'a özenir kırmızı bandana takar, eski abilerine özenir "mafyacılık" oynar. Aklı başında adamın ne işi var bu işlerde zaten? Es kaza parayı vuran kurtulan olursa da zaten altına jip çekip "sokaklardan kurtuldum" moduna geçiyor eğer ölmez ya da hapse atılmazsa.

 

Yani burada bu rolcülerin doğru yaptığı şey bir kültüre "ait olduğunu düşünerek özenmek." yine bunun yanında oyun oynuyoruz, gerçek hayat simülasyonu değil. "Roleplay" dediğimiz şey gerçek zamanlı dünyaya bağlı kalarak kendi kültürümüzü/ürünümüzü yaratmak, yeni kapılara doğaçlama ilerlemektir bir yerde.  Öbür türlü 15 yıldır en iyi gerçek hayat kopyalayan = en iyi rolcü diye gezerdik ki bu kafada olanlar var maalesef, 1 ay boyunca toplasan 3 saat roleplay yapamazlar.

 

 

 

Bir karakterin İta-ame rehberlerini filmlerini kültürünü okuyup yeni açtığı teenager mobster karaktere "MÜKEMMEL MOBSTER" rolü yaşatması hatalı bir yaklaşımdır/Non-Rp'dir, hayatın gerçeklerine aykırıdır. İnsanoğlu hata yapar, bilgisayar başına oturup yönettiğin karakter de bir insanoğlu hatta yolun başında bir teenager, ergen. Biz Valachi'de vaktinde Caporegime karakteri rolde ağlatmıştık utancından, bu adam bilmiyor muydu mükemmel/kusursuz olmayı mesela(pc başındaki ahmet haliyle)? Ama rolün gerçekçiliği adına utanç verici bir iş yaptı, herkes adamla taşak geçti, adam oturdu ağladı mesela rezil oldu kaçtı gitti sonra. Bu bahsettiğim rol 2016'da falan yapıldı, şu an  2025'deyiz ve herkes "kusursuz/mükemmel" olmaya çalışıyor mesela.

 

Brystal çetesiyle aktif rol yaptığım karakterim baştan sona Blood özentisi, gangsign atıp duran, her yerde BLOOO diye bağıran, kırmızılar takan hatta kırmızı kan için şarkılar yazan "ÖZENTİ" bir tip çünkü kafa olarak da ergen, cahil, çete kültürüne özenen bir ucube. 
 

Haliyle baylar, rol mentalitesine bu kafayla bakmak zorundasınız. Ki bu Polis Departmanında dahi geçerli. OOC ne kadar kural yazsan ve in game uygulatmaya çalışsan da  o çavuş, memur, dedektif hata yapmalı, kişisel hırs kurbanı olmalı, drama yaratmalı, kaos çıkarmalı. Yoksa roleplay nasıl devam edecek? Birebir mükemmel bir yapı kurgusu/copy paste'i yaratırsanız "roleplay" dediğimiz gerçekçiliğin ve keyfin içine etmiş oluruz. En iyi kitap okuyan/blog araştıran en iyi rolcü olurdu ki bu da inanılmaz sıkıcı bir ortam yaratır, biz "real life roleplay simulator" oynamıyoruz. Gerçek hayattaki tüm savaşlar, epic olaylar, film senaryoları, kurgular, dramlar, sevinçler, mutluluklar, komikler, şakaların ortak noktası "İnsanların hatası/tuhaflıkları/farklılıkları"ndan kaynaklanır. Ezbere yaşayan karakterler sıkar, farklı şeyler keyif verir. Elbette işin ucunu kaçırmaz, kültürel etkilerini yaşatır, "farklı olacağım diye şaklaban" moduna girmezsen (ki buna troll diyoruz) ayarını tutturmuş olursun. O yüzden bu mevzuya bu gözle bakmakta yarar var.

 

Sizin de bu konuda düşüncelerinizi merak ediyorum.

 

 

 

 

 

 

[gun]

Başından sonuna tamamen katılıyorum, gerçekte olduğu gibi roleplay içinde de en hatasız gözüyle bakılan karakterler günü gelir öyle bir hata yapar ki gerçek hayattaki büyük gafların konuşulması gibi bir yankı uyandırır. Bu da günün sonunda roleplayin devamı ve çeşitliliğine katkı sağlar, bu yüzden çoğu karakter monotonluktan çıkıp, tıpkı gerçekte olduğu gibi bazen saçmalamalı, bazen büyük hatalar yapmalı, bazen de sırf bir yanlış anlaşılmadan başı ağrımalıdır. Günün sonunda karakter; bu oyunun içinden nasıl çıkacağıyla ilgili rol çeşitliliği kendisini etkilediği gibi çevresini de bunun içine sürüklemeli. Dallanıp budaklanan bir olay silsilesi halinde önemli konumlara yerleştirilen karakterler, çeteciler, mafyalar, iş adamları ya da sıradan bir vatandaş bile belli bir çevreyi bu rol dahilinde iyi ya da kötü etkilemeli. Şu anda çoğu rol yapılıp bitiriliyor, bu konuda elimden geldiğince tam tersini uygulamaya çalışıyorum. Karakter gelişimi kapsamında her bir karakterin çevresiyle olan ilişkisi, altından kalktığı durumlar ve geçmişte yaptığı roller; geleceğine yön vermeli. Karakterin aylarca rol yapıp da aylar sonrasında şehre ilk ayak bastığı gibi konuşmaması, davranmaması, hissetmemesi ve çevresine de bu şekilde tepkiler vermemesi gerekir. 

[Raffine]

Katılıyorum. Ita-ame konusu açılmışken birçok kişinin söz ettiği Sopranos gerçekliği, aslında yeminli bir üyenin psikiyatriste gidip her şeyi anlatmasını ele alıyor.
Rolün duygularına yenik düşmekten kastedilen ise, yine Sopranos'tan vereceğim örnek Tony'nin, Ralph'e el kaldırması olacaktır:

Burayı izlerseniz, Tony'nin sinirlerine yenik düştüğü ve bir başka yeminli üye olan Ralph'i dövdüğünü görebilirsiniz. Tony burada hırsına yenik düşerek bir yeminli üyenin, bir yeminli üyeye el kaldırma kanununu çiğnediğini görürüz. Ralph'in de "I'm a made guy." dediğini duyabilirsiniz. Rol içinde hırsına yenik düşerek alınabilecek bir aksiyon. İyi forumlar.

Mart 31 tarihinde Raffine tarafından düzenlendi

[ErebusTheDarkness]

Rolü organik yapan şey, rolcünün roldeki doğallığıdır diyerek başlamak istiyorum. Karakterinin de bir insan olduğunu unutmamak gerek. Birlik içi rollerimde sırf bu sebeple önceden bilgilendirme yapmıyorum, herkesin organik rol yapması en doğrusu çünkü. Mafya dediğin adam 7/24 uyurken bile gömlekle uyuyan, hayatının her noktasında kalkıp iş kovalayan bir adam olmamalı. Rol yaparken çoğu kişi yönettiği karakterin bir "insan" olduğunu unutuyor. 

Benim karakterim de Eric karakterine (( @ogent )) daha yakın davranmak ve bilmediği bir kültüre ayak uydurmak için gün geçtikçe konuşma tarzını değiştiriyor aynı şekilde. Salak bir ergen çünkü. İnsanların gazına gelerek birçok hata yapıyor. Bazı insanlar bu tip durumlara R20 ağırlığı yok tarzında şeyler diyebiliyor. Bir karakter çocuksa, o karakterle çocuk olmayı öğrenmelisiniz. Kadınsa kadın, salaksa salak, ucubeyse ucube. Yazdığın her şeye tamamen katılıyorum. 

[gökdeniz]

Sunucunun karakter başvurusunda bile bunun hakkında bir soru var. Bir karakter hiçbir zaman mükemmeliyet içerisinde olmamalı, olamaz da. Karakterden ve o rolden zevk alınması için basit hatalar yaptırılabilir, polis rollerinden örnek verilecek olursa yayan kovalamaca sırasında ayağının takılıp düşülmesi gibi
 

 

[Manifesto]

James C., 1 dakika önce yazdı:

Katılıyorum. İta-ame konusu açılmışken birçok kişinin söz ettiği Sopranos gerçekliği, aslında yeminli bir üyenin psikiyatriste gidip her şeyi anlatmasını ele alıyor.
Rolün içinde hata yapmaktan kastedilen ise, yine Sopranos'tan vereceğim örnek Tony'nin, Ralphie'ye el kaldırması olacaktır:

Burayı izlerseniz, Tony'nin sinirlerine yenik düştüğü ve bir başka yeminli üye olan Ralphie'yi dövdüğünü görebilirsiniz. Tony burada hırsına yenik düşerek bir yeminli üyenin, bir yeminli üyeye el kaldırma kanununu çiğnediğini görürüz. Ralphie'nin de "I'm a made guy." dediğini duyabilirsiniz. Rol içinde hırsına yenik düşerek alınabilecek bir aksiyon. İyi forumlar.

 

 

 

 

Kesinlikle öyle. Sopranos'u efsane yapan şey kusurlu insan hayatını, mobster yaşantısını olabildiğince gerçekçi bir kusursuzlukla yansıtması.  Dizide baştan sona Tony Soprano'nun realistik bir bakış açısıyla bakarsak hatalarını izleriz. 1. sezon 1. bölümden itibaren eleştirdiğim "roleplay mükemmelliği"  kafasından bakarsak her bölüm eminim 10 tane hatasını sayarım. Ama zaten bu insanın hatasının gerçekçi yansıtılması işi kusursuz yapıyor. Tony kişisel hırs kurbanı, kendi kurallarını genelde çiğneyen, patron tribinde olan, bir yandan da harika kararlar vererek bunu yansıtan bir karakter mesela. Ki Tony'i bırak Paulie, Chris, Silvio 6 sezon boyunca tonlarca hata yapan ve bu hatalar sayesinde izlememizi sağlayan durumlar yaratan karakterler zaten. Herkes işini kusursuz yapsa bu dizide (mafya işleyişi için) çok sıkıcı olurdu. 

[ogent]

Katılıyorum. Çetelerin 90'lar 2000'ler de olduğu gibi iş yapmadığını belirten arkadaşlar var. Halen daha bölgelerini korkuyorlar, halen daha renklerini temsil ediyorlar, halen daha küçük yaştaki çocuklar mahalle abilerine özenip bu yolda ilerliyorlar. 
 

 

Ocak 24 tarihinde ogent tarafından düzenlendi

[Polistengac]

Robotlaşmış denilenden uzak olunması gerekiyor aslında evet, gerçekten o karakteri yaşattığını, basit veya büyük hatalar yapabileceğini düşünebilmen gerekiyor. Desk arkasına geçip "Ne alırsın kızım?" yazıp /me atıp bitirmek bence bir rol değil, oraya koyulan NPC'den de bir şeyler alma rolü yapabilirsin. O esnada bir şeyler eklemek/çıkartmak gerekebilir diye düşünüyorum, karakterin bir robot değil sonuçta, makara yapar laf atar söz söyler. "Kusursuz olayım" kafasından uzaklaşmak gerekiyor, elbette herkes sevdiği şeyi yapmalı ama sevdiğin şeyin günün sonunda "Roleplay" olduğunu unutmadan yapmalı, bu mantık çerçevesinde baktığımız da zaten bu oyunu oynarken ne rolü yaparsan yap keyif alacaksındır. Yıllarca yarışçı rolleri yapmış birisi olarak hala dört dörtlük bir yarış kültürüne mi sahibim? Hayır. İstesem de olamam zaten ama bu konuda bir şeyler araştırıp öğrenilebilir, farklı şeyler denenebilir ve yeni fikirler kurulabilir. Yazdıklarını destekleyecek şekilde fikrimi özetle böyle belirtebilirim

Ocak 24 tarihinde Polistengac tarafından düzenlendi

[Ressam]

Roleplay dediğimiz şey zaten gerçekte yaşamayı merak ettiğimiz ama bazı şartlar yüzünden yaşayamadığımız şeylerin oyun içerisinde canlandırılmış hayallerin renklendirilmiş versiyonudur bunu bazıları gerçek hayatından çok önemsiyor bazıları benim keyfim yok kimsenin olmasın diyip konudada belirtildiği gibi tadını tuzunu kaçırıyor bu roleplay değildir Roleplay hangi yolu gidersen git ister illegal ister legal bu yolların hepsinin dibine kadar ayarını kaçırmadan eğlenmesi ve eğlendirmesidir bazıları trolün normal olduğunu düşünüyor ama asla trol normal değildir nasıl ki şaka iki tarafında hoşuna gidecekse şakadır trolde öyle tek taraflı trol değil şaklabanlıktan başka bir şey değildir.Rol yapmak isteyen insanlar her türlü kendi rollerini çizer o çizgide ağırlık veriri ve illa ki tek başına bile olsa mekana ve ya her hangi bir yerdeki duran bir nesneye bile ghost RP yapabilir ama bu sadece tercihtir Şaklabanlıkta normal Eğlenmekte.

Ocak 24 tarihinde Polistengacma tarafından düzenlendi

[T DOG]

Katılıyorum. Oyun dünyasında bazı aksiyonların çıkması ve insanların birbiri ile tanışıp iletişime geçme sebeplerinin temeli bence zaten hata yapmaları. Herkes robot gibi ve kusursuz olursa zaten şehir yapmacık bir hal alacaktı. Aylardır tanıştığım karakterlerin birçoğu ya benim hatam yada kendi hatasından kaynaklı karakterimin dostu oldu. DESTEKLİYORUM.